تأثیر نرخ زاد ‌و ‌ولد بر پایداری سیستم بازنشستگی در قالب الگوی نسل‌های همپوشان دو‌دوره‌ای: مورد ایران

در سال‌های اخیر، کاهش نرخ زاد ‌و ‌ولد و افزایش امید به زندگی در بسیاری از کشورها موجب بروز پدیده سالمند‌شدن جمعیت شده که مسائل و مشکلاتی را به‌همراه داشته است. یکی از این مسائل تأثیر منفی این پدیده بر پایداری سیستم بازنشستگی است. هدف این پژوهش، بررسی تأثیر نرخ زاد ‌و ‌ولد بر پایداری سیستم بازنشستگی در ایران است. برای این منظور از الگوی نسل‌های همپوشان استفاده شده و پس از حل الگو، مقداردهی آن با استفاده از پارامترهای ایران انجام شده‌ است. بر اساس نتایج به‌دست‌‌آمده، تأثیر نرخ زاد ‌و ‌ولد بر پایداری سیستم بازنشستگی متأثر از نسبت هزینه‌های نگهداری فرزند به درآمد افراد است و در شرایط کنونی کشور تا زمانی که نرخ زاد ‌و ‌ولد کمتر از 12/4 درصد باشد، افزایش نرخ زاد ‌و ‌ولد منجر به افزایش پرداخت‌های بازنشستگی و بهبود پایداری سیستم بازنشستگی خواهد شد.